Nasza grupa na stoku Małej Babiej Góry

Babia Góra była celem naszej ostatniej wycieczki, wieńczącej wyjątkowo ciepłe i długie babie lato. Trudno o bardziej okazałe zakończenie letniego sezonu niż właśnie ten najwyższy beskidzki szczyt (oczywiście tylko w Polsce) ze wspaniałą panoramą Tatr, Małej i Wielkiej Fatry oraz dziesiątków innych, mniej lub bardziej znanych pasm i łańcuchów, z których tak wiele dane nam było odwiedzić na przestrzeni ostatnich lat. Babia Góra to specyficzny szczyt, który większość naszych członków bardzo dobrze zna i być może właśnie dlatego tak bardzo lubi tu wracać. Tym razem pokusiliśmy się jednak o pewną nowinkę i zamiast przełęczy Krowiarki, za punkt startowy obraliśmy słowackie schronisko Slaná Voda (Słona Woda). Co ciekawe, to właśnie stąd wiedzie najstarszy szlak na Babią Górę (utworzony w 1894 roku). Czytaj dalej →

Nasza grupa na Połoninie Wetlińskiej

Cztery kolorowe dni. Jasnożółte łany wysokich traw, złociste i brązowe buki, rude borówczyska, czerwień kaliny i jarzębiny, błękitne niebo. Wiatr próbujący nas strącić z grzbietów połonin. Przestrzeń. Dużo turystów, wśród nich my: piętnaście osób i pies. Wieczorne posiady przy gitarze (i wiśniówce), dym z ogniska i zapach pieczonej kiełbasy, który na szczęście nie zwabił niedźwiedzia ani wilków, odwiedzających czasem miejsce naszego pobytu. Czytaj dalej →

Nasza grupa w okolicach Wielkiego Rogacza

W ostatni weekend września wyruszamy w okolice miasta Piwniczna – Zdrój w Beskidzie Sądeckim. Już wiosną planowaliśmy wybrać się w te strony, jednak wtedy pogoda pokrzyżowała nam plany. Tym razem jest inaczej. O 9 rano w dziewięcioosobowym składzie wyruszamy z rynku w Piwnicznej żółtym szlakiem w kierunku Kamiennego Gronia i Niemcowej. Po drodze mijamy polany widokowe, wysoko położone domy rozciągnięte na zboczach Beskidu Sądeckiego oraz lasy pełne grzybów. Na szlaku można znaleźć zdecydowanie więcej grzybów niż turystów. Czytaj dalej →

Na szczycie Salatyna?

W dniu 15.09.2019 r. o godzinie 6 z minutami rozpoczęła się kolejna wycieczka – tym razem w Niżne Tatry na terenie Słowacji.

Zaparkowaliśmy w miejscowości Ludrova i wzmocniliśmy siły posiłkiem. O godzinie 9:00 nasza grupa wyruszyła czerwonym szlakiem. Przewodnikowy czas dojścia do celu (Salatyn 1630 m.n.p.m.) to 4 godziny 35 minut.

Pogoda sprzyjała, mgły opadły, a słońce dawało nadzieję na ciepły dzień. Początkowo szlak prowadził nas asfaltową drogą, która niezauważalnie się wznosiła. Po przejściu około 5 kilometrów skończyła się szutrowa droga i dalszą trasę pokonywaliśmy już idąc gęsiego wąską ścieżką. Jednocześnie zmieniło się otoczenie: kolejny etap wędrówki stanowiła przechadzka ciekawym wąwozem Hučiaky. Omszałe kamienie i drzewa przypominały nam scenerię z krainy Hobbitów. Czytaj dalej →

Nasza grupa przy skałce Adept

Zniechęceni zapowiedziami niekorzystnych warunków atmosferycznych zrezygnowaliśmy z wyjazdu w Tatry. Namiastką granitowych turni stały się wapienne ostańce Jury Krakowsko – Częstochowskiej. Mierzyliśmy się z pionowymi ścianami skałki Adept, położonej w pobliżu ruin zamku w Ogrodzieńcu. Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć z naszego wyjazdu.

Czytaj dalej →

Nasza mała grupa na przełęczy pod Rycerzową

Pierwsza wycieczka po powrocie z Dolomitów została zaplanowana tak, by każdy mógł wziąć w niej udział. Beskid Żywiecki, blisko Oświęcimia, trasa bardzo łatwa… niestety chęć wyjazdu zgłosił tylko niezawodny trzon naszego Koła. Tak więc w sobotni poranek parę minut po 7 ruszyliśmy spod OCK w składzie: Jacek, Radek, Bartek i moja skromna osoba . Jak już wspomniałem blisko naszego miasta więc po około 70 minutach meldujemy się w Ujsołach, gdzie ma początek zielony szlak. Po kilkunastu minutach wędrówki dowiadujemy się, że z przeciwnego kierunku będą zbiegać zawodnicy biorący udział w biegu górskim. Jak potem sprawdziliśmy, był to corocznie rozgrywany Chudy Wawrzyniec na dystansie 82,4 km, 52,2 km i bieg Mała Rycerzowa na dystansie 20,5 km. Chcąc nie chcąc znaleźliśmy się w samym centrum wydarzeń . Czytaj dalej →

Rezydujemy pod Civettą

Góry zachwycające, w których niejeden się rozkochał. Wszechobecne piękno, zaklęte w dolomitowych skałach o fantazyjnych kształtach, przedzielonych zielonymi dolinami z łąkami barwionymi wapieniolubną florą. Każdy znajdzie tam coś dla siebie. Są polem do popisu dla sportowców: wspinaczy, biegaczy górskich, narciarzy, umożliwiają wspinaczkę z asekuracją na ferratach o różnym stopniu trudności, stanowią miejsce wędrówek po górskich ścieżkach, a nawet umożliwiają wjazd kolejką na wysokość ponad 3000 m n.p.m. W każdym przypadku, dzięki bogactwu form skalnych i krajobrazów, dostarczają ogromu wrażeń estetycznych, chwil zachwytu wśród potężnych skał i poczucia swobody wielkich, górskich przestrzeni.

Poruszając się po tych górach trzeba mieć mapę i dobrą orientację (albo znajomość języka, jeśli spotkamy przygodnego turystę ), bo szlaki (wszystkie czerwone) nie zawsze są dobrze oznaczone. Warto także sprawdzić prognozę pogody, ponieważ w Dolomitach słoneczne niebo latem potrafi w ciągu godziny zmienić się radykalnie, sprowadzając burzę i ulewę, czasem śnieg i grad.

Czytaj dalej →