Nasz grupa w drodze na Kľak

Pierwszy weekend marca Polskie Towarzystwo Tatrzańskie postanowiło spędzić na Słowacji, eksplorując Małą Fatrę, a dokładniej mówiąc Luczańską część Małej Fatry, znajdującą się w południowo-zachodniej części tego znanego pasma górskiego. Luczańska Mała Fatra oddzielona jest od części Krywańskiej najważniejszą słowacką rzeką Wag i tzw. Streczniańskim Przesmykiem. Tym razem naszym celem nie był najwyższy szczyt Małej Fatry Luczańskiej (to Veľká lúka, 1476 m n.p.m., w wolnym tłumaczeniu Wielka Łąka), a nieco mniej znany, a wyjątkowo okazały Kľak (1351 m n.p.m.), w wolnym tłumaczeniu „klęknij”.

Wycieczkę rozpoczęliśmy w sennej wsi Vrícko, w Dlhej Dolinie, gdzie zaparkowaliśmy pod miejscowym kościołem na północnym zboczu grzbietu, dochodzącym do grzbietu głównego. Ta grzbietowa budowa to charakterystyczna cecha tej części Małej Fatry. Czytaj dalej →

Na szczycie Pilska

W niedzielny, lutowy poranek w dolinach poprószyło śniegiem, zaś w górach przybyło kilkanaście cm puchu. Po 1,5 godzinie jazdy z Oświęcimia dotarliśmy do granicy polsko-słowackiej na przełęczy Glinne. Nieoczekiwanie zaświeciło słońce i nastawiło optymistycznie do czekającej nas wędrówki. Ruszyliśmy zaśnieżoną szosą, aby następnie rozpocząć niespełna 9-kilometrowe podejście niebieskim, słowackim szlakiem z Bielej Farmy na drugi co do wysokości szczyt Beskidu Żywieckiego (słow. Oravské Beskydy).  Początkowo dość długo wznosiliśmy się bardzo łagodnie zalesionym traktem. Później droga stała się stromsza, bo przecież aby dojść na szczyt, trzeba pokonać ponad 800 m przewyższenia. Prószył lekki śnieżek i pojawił się błękit na niebie. Coś cudownego! Czytaj dalej →

Podejście na Łysą Górę

Od dłuższego czasu prawdziwą zimę z zaspami i mrozem można spotkać jedynie w górach. Nie inaczej było w sobotę 4.02.2023r. Dopiero kiedy dojechaliśmy z Oświęcimia do Bielska-Białej Stalownika pojawiło się więcej śniegu. Po założeniu ochraniaczy na nogi ruszyliśmy czarnym szlakiem, ale szybko z niego odbiliśmy na dość stromą ścieżkę wiodącą na Łysą Górę. Lasem, skrywającym czasem pułapki w postaci powalonych pni, brnęliśmy w mokrym śniegu. Im wyżej, tym było łagodniej, ale przybywało śniegu, za to był on bardziej „suchy”. Czytaj dalej →

Na szczycie Trzydniowiańskiego Wierchu

Zgodnie ze zwyczajem oświęcimskiego Koła PTT na święto Trzech Króli wybieramy się w miejsca, które posiadają liczbę trzy w swojej nazwie. Tym razem wybór padł na Trzydniowiański Wierch – szczyt w Tatrach Zachodnich.
Około 7:30 docieramy na parking na Siwej Polanie. Ruszamy w głąb Doliny Chochołowskiej, w której szybko pojawia się zimowa aura. Chociaż już wiele razy nią szliśmy, tym razem wygląda jakby inaczej. Zauważamy dużą ilość powalonych drzew, co sprawiło, że odsłoniły się liczne skałki na zboczach doliny. Czytaj dalej →

Nasza grupa przy schronisku na Stożku

Za sprawą niżu Brygida piękna zima zawitała do Polski w końcówce jesieni A.D.2022. Drogi, nie tylko górskie pokryły się warstwą śniegu, dlatego dłużej niż zwykle trwała nasza podróż z Oświęcimia na Przełęcz Kubalonka. Po przyjeździe, podczas gdy nasi kierowcy udali się swoimi pojazdami do Istebnej, pozostała część grupy ruszyła żwawo fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego, aby rozgrzać się do czerwoności w kilkustopniowym mrozie. Śnieg zwiększał wysiłek związany z pokonaniem drogi, ale dziewiczy puch łatwo poddawał się naporowi nóg. Zimowy las zachwycał, chociaż krajobraz Beskidu Śląskiego skrył się za chmurną zasłoną. Czytaj dalej →

Ciężki schron bojowy Waligóra

Narodowe Święto Niepodległości dla oświęcimskiego Koła PTT stało się okazją, aby połączyć tradycję z górską pasją. Tego dnia zawitaliśmy w Węgierskiej Górce. Obronę tej miejscowości we wrześniu 1939 r. określa się mianem „Westerplatte południa”. Wojsko Polskie broniło się wówczas kilka dni przed znacznie przeważającymi liczebnie siłami niemieckiego najeźdźcy, dzięki wybudowanym tutaj pięciu ciężkim schronom bojowym. Obejrzeliśmy jeden z nich, położony blisko czerwonego szlaku: fort Waligóra. Czytaj dalej →